
همکاری استارتاپها با شرکتهای بزرگ
همکاری استارتاپها با شرکتهای بزرگ
همکاری بین سازمانها اهمیت روز افزونی دارد و نقش مهمی در روند تولید محصولات و خدمات جدید و همچنین در روشهای نوآورانه، ایفا میکند. شاید تنها تعداد اندکی از شرکتها، به ویژه شرکتهای بزرگ، بتوانند به تنهایی کار کنند. همکاری بین سازمانها مقابله با تغییرات بیثبات و زود گذر، از جمله: رقابت و جهانیسازی مدرن، چرخه سریع توسعه فناوری، انتشار اطلاعات قابل توجه در بین سازمانهای مختلف و تاثیر تحول دیجیتال را آسانتر میسازد. مشارکت بین شرکتهای نوپا و سایر شرکتها در خصوص راهبردهای نوآوری برای مدت زمان طولانی موضوع بحث بوده است و اغلب نهتنها به بخشهای صنعتی به بخشهای سنتی مانند صنایع غذایی، صنایع کشاورزی و حوزه درمان و سلامت نیز مربوط میشود. بنابراین هدف این مقاله بررسی ارائه و بررسی اشکال مختلف همکاری بین شرکت های بزرگ و نوپا و به ویژه بررسی نیاز به نوآوری در صنایع مخلف است.
در حال که رقابت هنوز برای نوآوری و توسعه اقتصادی ضروری است، اغلب همکاریها بین انواع مختلف سازمانها و افزایش یافته است. محصولات و فرایندهای جدید و نوآورنه، بدون تجاریسازی به منابع لازم دسترسی داشته باشد و بدون آن تجاریسازی اتفاق نمیافتد برای روشن شدن ابعاد مختلف این موضوع در ادامه به شرح برخی روشهای بین استارتاپها و شرکتهای بزرگ میپردازیم:
1- مدل همکاری استارتاپها با شرکتهای بزرگ مبتنی بر فناوری
متخصصین این حوزه بر این باورند که نحوه دستیابی به این مدل از دو طریق امکان پذیر است:
2-1 توسعه از طریق دستیابی به فناوری با صرف کردن منابع داخلی که البته با روش تحقیق و توسعه امکان پذیر است.
2-2 توسعه و همکاری بر پایه فناوری از طریق منابع خارجی؛ مانند خرید انحصاری آن فناوری و یا همکاری مشترک بین دو رکن مختلف یعنی استارتاپ و سازمان بزرگ.
به صورت کلی روشهای همکاری استارتاپها با شرکتهای بزرگ متکی بر فناوری به دو شکل زیر اتفاق میافتد
1- انتقال فناوری به صورت رسمی: این مورد شامل کلیه اموری چون سرمایهگذاری مشترک تامین، تحقیق و توسعه همراه با مشارکت، پیمان استراتژیک عقد قراردادهای داخلی و خارجی خدمات فنی و مهندسی کنسرسیوم و ادغام و تصاحب میباشند.
2- انتقال فناوری به صورت غیر رسمی: استخدام افراد ماهر در حوزههای علمی و فنی خرید و واردات تجهیزات و مواد برگزاری سمینار و نمایشگاهها اعزام افراد تحت استخدام به خارج از کشور جهت گذراندن دورههای تخصصی و آموزشی.
نحوه کسب موفقیت در هر حوزه شیوه خاص به خود را دارد و هر حوزه تکنیکها و روشهای خود را میطلبد برای انتخاب بهترین روش همکاری فناورانه میتوان به ۴ شاخص مهم اشاره نمود:
1- توانمندیها و سیاستهای گیرنده فناوری
2- توانمندی و سیاستهای مالک فناوری
3- سیاستهای مشترک دارنده و گیرنده فناوری
4- ویژگیهای فناوری
پس با وجود تمامی مباحث گفته شده نحوه همکاری یک استارتاپ و شرکتهای بزرگ فقط یک بحث ساده و روتین نیست و از پیچیدگیها و دشواریهای خاصی برخوردار است البته که هدف نهایی در این نوع همکاریها ایجاد یکپارچگی و همسو شدن منابع هر دو شرکت میباشد تا برای هر دو طرف ذینفع ایجاد سود و منفعت کند. اغلب مدلهای همکاری بین استارتاپها و شرکت های بزرگ به صورت تعاملی بوده و در عین تعاملی بودن ویژگیهای مشترکی نیز دارند یعنی زمانی که امکان چنین همکاری فراهم شد گویی هر دو ذینفع در یک قالب مشخص و معین عمل می کنند و انگار که یکی شده اند.
۲ مدلهای همکاری فناورانه از دید شرکت های بزرگ
آن قسمت از شرکت که وظیفه برقراری ارتباط با استارتاپها را دارد سعی میکند به آن استارتاپ اختیار تام و کامل دهد تا فارغ از هر گونه مشکل و تداخلی به راحتی بتواند آزادانه فعالیتهای خود را در راستای منفعت دو طرف به کار ببندد. پس آزادی عمل در این همکاری بسیار حائز اهمیت است. برای اینکه این استقلال در عمل هم حاصل گردد چند مدل مطرح شده که در ادامه به آنها اشاره میکنیم:
✓ در یک نوع از این مدل ها استارت آپ و شرکت بزرگ با هم و به صورت مستقیم و بدون هیچ واسطه ای کار میکنند
✓ در یک مدل دیگر در شرکت بزرگ واحدی به نام نوآوری تخصصی ایجاد میشود تا با استارتاپها همکاری و تعامل داشته باشد یعنی یک واسطه داخلی وظیفه هماهنگی بین این دو را دارد.
✓ یک مرکز رشد خارج از آن سازمان بزرگ وجود دارد که برحسب نوع فعالیت هر سازمان استارت آپ های معروف و مطرح را پیدا میکند و در اختیار ایشان قرار میدهد و در انتها بهترین و نزدیکترین نوع آن با سازمان قرارداد همکاری میبندد.
✓ یک عامل خارجی مثل یک شرکت جداگانه که با سازمان بزرگ در تعامل است و مزایای مشترک دارند وظیفه یافتن این استارتاپها و ایجاد همکاری بین این دو مورد میشود.
✓ در نوعی دیگر سازمان بزرگ در قالب یک سرمایهگذار پیشنهاد همکاری میدهد و هر استارتاپی بر حسب توانمندیها و ویژگیهای خود به آن پیشنهاد مذکور پاسخ میدهد و در انتها اگر هر دو طرف راضی به همکاری شدند و همدیگر را به خوبی پوشش داده و منافع هم را اولویت کار خود قرار دادند، در آن صورت یک قرارداد همکاری بین آنها امضا میگردد.
در مقالات بعدی در رابطه با گامهای بالا به تفصیل توضیحاتی ارائه خواهیم داد.
فراز را در شبکه اجتماعی لینکدین نیز دنبال کنید.